Sabtu, 26 Maret 2016

Drama bahasa jawa untuk 7 orang


Legenda Gunung Kelud
Waota….
            Ing kerajaan majapahit kang gemah ripah loh jinawi, tata tentrem kelawan kerta raharja. Sajroning pasewakan ing siti inggil kraton majapahit sang prabu brawijaya kahadep putri nipun ingkang sulistiyo ing warni lan para prajurit ipun.
            Putri pusparini ingkang sulistiyo warni mahanani kathah para taruna saking njaban rangkah ingkang pingin ngayunaken sang putri. Ananing manah sang prabu brawijaya mandeg mangu, amargi sang prabu mboten purun kadadosan derdah saking panolak ing sang putri. Mula saking menika sang prabu brawijaya ngawontenaken sayembara, sok sinteno ingkang saget menthang gendewa sakti kyai garudayeksa lan ngangkat gong kyai sakerdelima inggih menika ingkang dados garwanipun sang putri.
Sang prabu      : “ Putriku angger pusparini kepriye?, opo wis sumadya anggoniro angadepi                                         sayembara ?”
Putri                : “ Saderengipun  kula ngaturaken sembah rama. Ngenani bab sayembara                                             dalem namong nyadhong dhawuhipun rama.”
Sang prabu      : “ iyo, sembahmu tak tompo. yo…mugo-mugo sayembara mengko kalakon                                         kanthi rancak , ora ana rubedo.”
Sang prabu      : “ Iki ono pawongan telu ngadep ing ngarsaku,opo iyo arep melu ngleboni                                          sayembara kisanak ?”
Taruna 1          : “ Inggih sinuwun sadereng ipun, kula ngaturaken sembah. Nami kula joko                                         lola saking negri sabrang. Kula bade mupu sayembara.”
Taruna 2          : “ Kula semanten ugi sinuwun sederengipun kula ngaturaken sembah. Nami                                        kula raden asmoro. Kula inggih nderek sayembara.”
Taruna 3          : “ Kula inggih sinuwun sadereng ipun, kula ngaturaken sembah. Nami kula                                         raden kusuma. Kula badhe nderek sayembara.”
Sang prabu      : “ iyo, yen ngono mboko siji majuo ing sangareping gendewo lan gong sigro.                           laksanakno amenthang gendewa lan ngangkat gong.”
Taruna 1          : “ inggih sinuwun ngestoaken dhawuh.” (mlampah dhateng ngajeng.                                                   Menthang gendewa nanging mboten saget)
Taruna 2          : “ Nyuwun palilah sinuwun mugi-mugi kula saget ngrampungi                                                 sayembara menika.” ( mlampah dhateng ngajeng . Menthang gendewa                                                sasampunipun dilanjutaken ngangkat gong nanging mboten kuat )
Taruna 3          : “ sinuwun ngestoaken dhawuh , mugi-mugi kula saget ngrampungi                                                     sayembara menika (mlampah dhateng ngajeng . Menthang gendewa                                                     nanging mboten kuat )
Sang prabu      : “ Sarekne sayembara ora ono kang bisa ngrampungi, sayembara enggal                                               ingsun wusanani”
            Sesarengan kalian sabdanipun sang prabu, repepeh-repepeh lembu suro sowan ngarsanipun sang prabu, badhe nderek mupu sayembara.
Lembu suro     : “Nuwun sewu sinuwun lepat nyuwun pangapuro. Kula pun lembu suro badhe                                  mupu sayembara.”
Sang Prabu      : “Jenengmu lembu suro?! Awakmu menungsa sirahmu lembu, opo bisa kowe                                     mupu sayembara?”
Lembu suro     : “ Menawi gusti ingkang murbeg dumadi, angidinaken paminto kula mbok                                         menawi kula saget angrampungi sayembara.”
Sang Prabu    : “ Yen ngono enggal laksanakno sayemabra kisanak.”
Lembu suro     : “ Sendiko ngestoaken dhawuh sinuwun ( mlampah wonten ngajeng anyedaki                                    panggenan gendewa kalian gong  )
            Lembu sura saget menthang aken gendewa lan ngangkat gong kaya mboten wonten beban. Sareh ne lembu sura saget ngrampungi sayembara, lembu suro nggadhi hak anggarwo dewi pusparini. Suasano ing kaputren, sang putri tansah muwun amargi sang putri mboten purun kagarwo dining lembu suro.
Emban             : “ Ndoro putri sampun dipun galih sanget-sanget. Mangke mindak badanipun                                     kero anjalari sakit.”
Putri                : “ mbok emban kepriye anggonku anglakoni digarwo dining lembu suro sin                            ora umum kaya sa’dengahe manungsa. Mbok emban aku njaluk eguh                                 pratikelmu, kepriye amprih aku ora digarwo dining lembu suro? Coba                                                   pikirno, kepriye pratikelmu mbok emban?
Emban             : “ Nyuwun sewu gusti, menawi pamikiran kula mekaten, panjenenga kedah                             anggadahi setunggal panyuwun ingkang aurat damatheng lembu suro.”
Putri               : “ Lha iyo mbok emban kira-kira opo panyuwunku mengko?”
Emban           : “ Eguh pratikel kula pripun menawi lembu suro dipun kengken ndamel sumur                       wonten ing puncake gunung kelud.”
Putri               : “ Iyo yen ngono mbok emban, mengko yen lembu suro mlebu ing kaputren                             tak jalukane bebono sing kaya mbok emban aturaken.
            Salebete wawan rembag antawis gusti putri kaliyan mbok emban, mboten ka nyono-nyono lembu sura mlebet kaputren saperlu sapejagong kalian gusti putri.
Lembu suro     : “ Di ajeng pusparini garwanipun kakang, kepriye janjimu ? aku mrene arep                            nagih janjimu yayi ?
Putri               : “ Iyo lembu suro aku gelem dadi garwamu nanging aku njaluk panyuwun                                           marang sliramu.”
Lembu sura     : “ Iyo yayi panjalukmu opo ? enggal kondho mengko enggak kula laksanani.
Putri                : “ Yen sliramu biso gawe sumur ing puncake gunung kelud sajroning                                                   sewengi, aku gelem dadi garwomu, lembu suro.
Lembu suro     : “ Opo nggawe sumur iku kudu ana ing puncake gunung kelud ? opo ora ono                        papan seng cedak sakiwo tengen kene wae ?
Putri                  : “ Ora lembu suro , aku wes mantep njaluk digawekne sumur ing puncake                             gunung kelud , mbesok samongsa awake dewe diresmek ake dadi                                 temanten bisa ados bareng neng sumur seng kok gawe kuwi.
Lembu sura     : “ Yen penjalukmu koyo mengkono ojo kuatir diajeng, bakal tak turuti                                                panjalukmu mugo-mugo biso ngelaksanani panjalukmu.
            Sasampunipun lembu suro angerteni panyuwunipun gusti putri sigro milar saking kaputren terus bablas. Mlajeng ing sapuncaking gunung kelud sareng kluarga sang prabu brawijaya. Dumugi ing gunung kelud , lembu suro nggina’aken sungu nipun kangge ngeduk siti ingkang badhe damel sumur. Sak antawis dangu lembu suro sampun mboten ketingal saking pinggire sumur. Dados lembu suro sampun tebih mlebet wonten sajroning sumur. Ningali kedadean menika putri pusparini tansoyo kuatir. Menawi lembu suro saget minangkani pamundhutipun. Sang putri nyuwun dhumatheng rama nipun inggal laksanakaken tumindak, supados lembu suro saget gagal anggarwo putri pusparini.
Putri                 : “ rama .. pripun kahanan lembu suro kok saget ndamel sumur ? mugio rama gadah pratikel kados pundi cara nipun amprih lembu suro mboten saget                                               anggarwo kula.
Sang prabu      : ” ya nini.. aku ngerti karepmu lan mengko dhisik tak mikir kepriye cara ne                                         iki ?
            Sang prabu ketawis gugup lan mandeg mangu, menggalih kadospundi cara nipun lembu suro mboten saget anggarwo putrinipun
Sang prabu      : “ he… kabeh prajuritku wae podho siyaga . dina iki ana perintah kudu sigro dilaksanakne yaiku nguruk sumur kanggo watu lan lemah ing sak kiwo tengen e sumur, ojo katalumpen. saiko ugo laksanakno sampek sumur kebak watu lan lemah.
Prajurit            : “ inggih sinuwun nggestoaken dhawuh.”
            Sedoyo prajurit ngelaksanakaken printah sinuwun nguruk sumur kalian selo lan siti . saking lebet sumur kepireng sambate lembu suro.
Lembu suro     : “ tulung…tulung… tulung …ojo di uruk aku ana jerone sumur iki.
            Para prajurit mboten anggatek aken sambat e lembu suro . para prajurit terus nguruk sampe sumur kebak selo lan siti. Senaoso lembu suro ka uruk sajroning sumur ananging, suwanten nipun tasih kepireng saking njawi sumur lan lembu suro murka ngantos ngedalaken sumpah kangge prabu brawijaya lan sedaya kawula nipun amargi cuwo penggalih ipun lembu suro.
Lembu suro     : “ hey.., brawiyaya mbesok bakal kepethuk piwalesku kang makaping kaping. Yaiku Kediri bakal dadi kali, blitar dadi latar, tulungagung dadi kedung.”
            Sajroning sumpahe lembu suro saben kaleh windu sepisan bakal ngerisak sedaya wewengkon kerajaan prabu brawijaya.
sang prabu       : “ para kawula ku kabeh lembu suro wes sumpah arep ngerusak wewengkon kita kabeh, mula saka iku ayo kabeh wae nyuwun pandonga marang gusti kang murbeng dumadi supaya bumi nuswantara kita tetep gimah ripah loh jinawi ora ono alangan sawiji opo.”

Tidak ada komentar:

Posting Komentar